ماه مبارک رمضان عید مو منان است . شاد باشید . امام سجاد -ع- میفرمود خطاب به ماه مبارک السلام علیک یا

دین ما براساس فرح و شادی است..

در فرمایشی که حضرت به امام علی علیه السلام داشتند فرمودند: «یا علی! من استولی‏ علیه الضجر رحلت عنه الراحة» علی جان مواظب باش بی ‌قراری و نا آرامی و حزن و اندوه در تو راه پیدا نکند که اگر راه پیدا کند خوشی و راحتی را از شما می ‌گیرد. 

نکته ی مهم این است که باید عواملی که منجر به ناراحتی و رنج و غم می شود را شناخت و از آن ها دوری کرد.
اهل بهشت اهل شادی هستند، انبیاء و اولیاء همیشه درونشان شاد بوده و خوش بودند: «أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ‏» (یونس/62) کسی که ولی خدا بشود، شاد است. 

کسی که ادعا دارد مؤمن است، نماز اول وقت خوان است، اهل هیئت و مسجد است نباید عبوس و گرفته و بداخلاق باشد که اگر باشد در حقیقت مؤمن واقعی و ولی خدا نیست.

به تعبیر امام علی علیه السلام؛ زهد بین دو کلمه از قرآن است، که خدای سبحان فرمود:" تا بر آنچه از دست شما رفته حسرت نخورید، و به آنچه به شما رسیده شادمان مباشید." «نهج البلاغه، حکمت439»

در روایتی ازامام صادق علیه السلام است که فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی اطَّلَعَ إِلَی الارْضِ فَاخْتَارَنَا وَ اخْتَارَ لَنَا شِیعَةً یَنْصُرُونَنَا وَ یَفْرَحُونَ‏ لِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا» خدای متعال بر عالم اشراف پیدا کرد، ما اهل ‌بیت و پیغمبر و چهارده معصوم را انتخاب کرد، بعد از ما دوستان و شیعیان ما را اختیار کرد. علامت دوستان و شیعیان ما این است که در شادی ما شاد و در حزن و اندوه ما اندوهناک هستند. (خصال صدوق، ج2، ص634)